คริสต์มาสที่ผ่านมา หลายคนอาจได้เห็นไวรัลหนึ่งจากประเทศเปรู ที่เอาคนเกลียดกันมาตีกัน ในชื่อประเพณี Takanakuy (ทานาคุย)
จริงๆแล้วทานาคุย ในภาษาท้องถิ่นของอเมริกาใต้ แปลว่า to hit each other เป็นการเอาคนสองคนที่มีปัญหากัน หรือ แย่งชิงคนรักกัน มาชกต่อยกันบนเทือกเขาแอนดีส ต่อหน้าผู้ชมที่แห่มาจากหลายหมู่บ้าน เพื่อให้ปัญหาความบาดหมางจบลง ณ ตรงนั้น และจะต้องไม่มีการบาดหมางใจหรือสร้างปัญหาต่อกันอีก จากนั้นก็จะมีการกินดื่มเฉลิมฉลอง แบ่งปันอาหารและร้องรำทำเพลงกันอย่างชื่นมื่น
อ่านถึงตรงนี้หลายคนอาจนึกถึงกิจกรรมวันสงกรานต์ที่เนวิน ชิดชอบ ประธานสโมสรบุรีรัมย์ ยูไนเต็ด เคยจัดขึ้นในรูปแบบเอาเวทีมวยไทยมาตั้งไว้ตรงกลางงาน แล้วให้วัยรุ่นในจังหวัดที่มีเรื่องชกต่อยกันในประเพณีสงกรานต์ ขึ้นมาใส่นวมชกกันให้รู้ดำรู้แดง
ทว่า ประเพณีทานาคุย เริ่มจากการใช้มือเปล่าและจะต้องไม่มีการแอบเหน็บอาวุธ - เครื่องประดับมีคมใดๆเพื่อเอาเปรียบคู่ต่อสู้ ก่อนที่ปัจจุบันจะมีการอนุญาตให้พันข้อมือได้ แต่กติกาก็ไม่มีอะไรซับซ้อน แค่ต้องสู้กันแบบตาต่อตาฟันต่อฟันให้ได้ผู้แพ้ผู้ชนะเท่านั้น
