ไม่ต้องแนะนำอะไรให้มากความ สำหรับ "เมย์" รัชนก อินทนนท์ เพราะเธอคือนักแบดมินตันหญิงไทยที่ประสบความสำเร็จมาแทบจะทุกสมรภูมิ
ด้วยตำแหน่งแชมป์โลก, แชมป์เอเชีย และแชมป์อีกหลายรายการใน บีดับเบิลยูเอฟ เวิลด์ทัวร์ คงไม่ผิด หากแฟนกีฬาไทยจะยกให้เธอเป็น "นักแบดมินตันหญิงไทยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล"
แต่ในมหกรรมกีฬาซีเกมส์ครั้งที่ 33 ที่ประเทศไทยเป็นเจ้าภาพในปี 2025 เห็นได้ชัดว่า เหรียญทองแบดมินตันหญิงเดี่ยว คือ เป้าหมายที่เธอเน้นสุด ๆ ถึงขนาดเอ่ยปากเอง
"ครั้งนี้เราตัดสินใจลงแข่งขันประเภทหญิงเดี่ยว เพราะอยากจะคว้าเหรียญทองให้ได้ที่ประเทศเรา เพราะนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายของเราในการแข่งขันซีเกมส์"
เหตุผลแรก ไม่ยากเกินคาดเดา เพราะนี่คือการแข่งขันซีเกมส์ในประเทศไทย บ้านเกิด ซึ่งครั้งก่อนหน้าที่ได้จัดซีเกมส์ ต้องย้อนไปถึงปี 2007 เลยทีเดียว พูดให้เข้าใจง่าย ๆ ครั้งล่าสุดที่ไทยเป็นเจ้าภาพ เมย์ยังเป็นนักแบดระดับเยาวชนอยู่เลย
เหตุผลต่อมา คือเรื่องของศักดิ์ศรี เพราะหลายคนอาจไม่เชื่อว่า ตลอดอาชีพของเมย์ที่ผ่านมา ไม่เคยได้เหรียญทองประเภทหญิงเดี่ยวที่เธอถนัดที่สุดในมหกรรมกีฬาใด ๆ เลย
ก่อนหน้านี้ เหรียญทองของเมย์ในซีเกมส์ มาจากประเภททีมทั้งหมด ส่วนหญิงเดี่ยว ได้เหรียญเงินเมื่อปี 2009 ที่ เวียงจันทน์ สปป.ลาว ด้วยการแพ้ สลักจิต พลสนะ รุ่นพี่ร่วมทีมชาติในรอบชิงชนะเลิศ และเหรียญทองแดงเมื่อปี 2011 ที่ จาการ์ต้า-ปาเล็มบัง ประเทศอินโดนีเซีย แพ้ ฟู่ หมิงเทียน จากสิงคโปร์ในรอบรองชนะเลิศ
หลังจากนั้นมา ด้วยภารกิจของเธอใน บีดับเบิลยูเอฟ เวิลด์ทัวร์ ที่แน่นตลอดทั้งปี ซีเกมส์ประเภทหญิงเดี่ยวกับเมย์จึงกลายเป็นเส้นขนาน กระทั่งในปี 2025 ที่เธอขอลงแข่งอีกสักครั้ง แม้มีศึก บีดับเบิลยูเอฟ เวิลด์ทัวร์ ไฟนอลส์ รออยู่ไม่กี่วันหลังจากนั้นก็ตาม
และนั่นคือที่มาของอีกสาเหตุ เพราะปัจจุบัน นักแบดที่แฟนกีฬาทุกคนมักเรียกติดปากว่า "น้อง" ตอนนี้อายุครบ 30 ปีแล้วในปี 2025
ตั้งแต่ตอนที่เธอคว้าแชมป์เยาวชนโลก 3 ปีติด ระหว่างปี 2009-2011 ตอนอายุ 14-16 ปี ก่อนทุบสถิติ คว้าแชมป์โลกหญิงเดี่ยวด้วยอายุน้อยสุดตลอดกาลในปี 2013 ในวัย 18 ปี มาถึงตอนนี้ เมย์ผ่านสมรภูมิมานับไม่ถ้วน
อาการบาดเจ็บมาเป็นระยะ คู่แข่งที่เคยประมือเริ่มทยอยแขวนแร็กเก็ตไปทีละคน หนึ่งในนั้นคือ ไท่ จื่ออิง คู่แข่งคู่ซี้จากไต้หวัน (ไชนีสไทเป) ที่เพิ่งประกาศเลิกเล่นเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2025 นี้เอง
ไม่ต้องพูดอะไร ทุกคนคงพอเข้าใจว่า เวลาของเมย์บนคอร์ทแบดในฐานะนักกีฬาอาชีพเหลือไม่มาก และซีเกมส์ครั้งนี้ ที่จะเป็นครั้งสุดท้ายของเธอ คือโอกาสดีที่สุดในการได้ยืนบนโพเดียมสูงสุดในมหกรรมกีฬาแต่เพียงผู้เดียว
นั่นคือเหตุผลที่เธอใส่เต็มทุกลูก ก่อนดีใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ตอนจบเกม และรับเหรียญทองแห่งความภาคภูมิใจ
"ตลอดทั้งอาทิตย์ เราพยายามที่จะซ่อนความรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้กดดันหรือเครียด เพราะเราก็บอกกับทุกคนและตัวเองว่า มันคือครั้งสุดท้าย เราอยากจะทำให้มันสำเร็จ แต่ก็มีเผื่อใจไว้บ้าง ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่สุดท้ายเราทำมันสำเร็จ ดีใจมาก ๆ ค่ะ"
