การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกถูกจัดขึ้นโดยมีจุดประสงค์เพียงเพื่อให้ความรู้แก่ผู้คนในด้านกีฬาเป็นกีฬาสันทนาการไม่ใช่เพียงเพื่อการแข่งขันชิงที่หนึ่ง ตั้งแต่ยุคสมัยแรก ๆ ของกีฬาโอลิมปิกจึงนิยามกฎว่า “ห้ามนักกีฬาอาชีพลงแข่ง”
เมื่อเวลาเปลี่ยนเข้าสู่ยุคสมัยใหม่การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกจึงจำเป็นต้องปรับตัวตามกลุ่มผู้ชมที่มีความต้องการที่จะให้การแข่งขันเข้มข้นมากขึ้น อีกนัยในหนึ่งการสร้างสรรค์การแข่งขันกีฬาที่มีการแข่งขันสูง มีคุณภาพสูง มักจะดึงดูดรายได้ให้แก่ทางผู้จัดทั้งสิ้น
ทำให้กฎที่ห้ามนักกีฬาอาชีพค่อย ๆ เลือนหายตามกระแสสังคมที่เปลี่ยนไป ยกเว้นเพียงกีฬาชนิดเดียวที่ยังคงมีการจำกัดนักกีฬาคือการแข่งขันฟุตบอล ที่ยังมีกฎห้ามนักเตะอายุมากกว่า 23 ปีลงแข่ง
ทำไมกีฬาฟุตบอลถึงเป็นกีฬาประเภทเดียวที่ถูกจำกัดอายุ ในช่วงเริ่มแรกของการจัดโอลิมปิกฟุตบอลไม่ได้ถูกบรรจุอยู่ในรายชื่อกีฬาการแข่งขัน จนกระทั่งปี 1900 ที่โอลิมปิกต้องการนำกีฬาที่ได้รับความนิยมสูงสุดของโลกมาบรรจุ แต่ปัญหาคือแนวคิดการแข่งขันเพื่อการสันทนาการมากกว่าการแข่งขันชิงที่ 1 ยังคงอยู่ กฎที่ว่าห้ามนักแข่งอาชีพลงแข่งในโอลิมปิก
84 ปีต่อมาโอลิมปิกปี 1984 ที่จัดขึ้นที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ในปีนั้นทางผู้จัดได้ทำการยกเลิกกฎที่จำกัดไม่ให้นักกีฬาอาชีพลงแข่ง เพื่อเพิ่มมูลค่าให้แก่การแข่งขันและสร้างรายได้ให้แก่ผู้จัด ทุกฝ่ายต่างตกลงว่ากฎนี้จะไม่ถูกใช้ในโอลิมปิกปีนั้น มีเพียงสหพันธ์ฟุตบอลนานาชาติ (FIFA) ที่ไม่อนุญาตให้ใช้กฎดังกล่าว
ช่วงปี 1984 เป็นช่วงหลังจากพ้นยุคสงครามและส่งให้กีฬาฟุตบอลเป็นกีฬาที่คนจากทุก ๆ มุมโลกต่างชื่นชอบ ในไม่ช้าฟุตบอลกลายเป็นกีฬาอันดับต้น ๆ ของโลก ทุกชาติบนโลกต่างให้ความสนใจและตั้งตารอให้มีการแข่งขันฟุตบอลอยู่เสมอจนกระทั่งกลายเป็นวัฒนธรรมที่ฝังลงไปในชาติต่าง ๆ ณ เวลานั้นงานฟุตบอลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือฟุตบอลโลกที่จะจัดขึ้นทุก ๆ 4 ปี นำนักเตะระดับโลกจากทั่วทุกมุมโลกมาแข่งกัน จนเป็นปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่แม้แต่คนที่ไม่ดูกีฬายังสนใจ
ทาง FIFA ไม่อยากปล่อยให้โอลิมปิกกลับกลายเป็นฟุตบอลโลกที่จะทับซ้อนของตัวเอง จากการให้นักเตะระดับโลกลงแข่งในโอลิมปิกก็คือการมีฟุตบอลโลกอีกครั้ง สิ่งนี้ส่งผลทางตรงกับการจัดฟุตบอลโลกเพราะโอลิมปิกจัดก่อนฟุตบอลโลก การตั้งตารอของผู้ชมที่มีต่อฟุตบอลโลกอาจจะลดน้อยลงหากมีการแข่งขันโอลิมปิก ปี 1984
FIFA เลยออกข้อกำหนดเรื่องการแข่งฟุตบอลโอลิมปิกไว้ว่า หากชาติในทวีปยุโรปและอเมริกาใต้จะลงแข่งฟุตบอลโอลิมปิก ห้ามส่งนักเตะที่เคยลงเล่นให้กับทีมชาติในศึกฟุตบอลโลกลงแข่งซ้ำ กฎข้อนี้ถูกใช้อีกครั้งในปี 1988
ในปี 1992 โอลิมปิกที่จัดขึ้นที่เมืองบาร์เซโลนา ได้ปรับเปลี่ยนรูปแบบของกฎให้ชัดเจนเป็นสากลและเท่าเทียมสำหรับทุกชาติมากขึ้น หลายฝ่ายตกลงและออกกฎ ห้ามส่งนักเตะที่มีอายุเกิน 23 ปีลงแข่ง ถึงแม้จะไม่มีการบ่งบอกว่าทำไมต้องเป็นอายุ 23 ปีแต่มีหลายฝ่ายวิเคราะห์และเห็นตรงกันว่า ช่วงอายุ 23 ปีขึ้นไปคือช่วงที่นักกีฬาฟุตบอลเก่ที่สุด มีน้อยคนที่จะสามารถประสบความสำเร็จในการค้าแข่งก่อนวัน 23 อายุดังกล่าวจึงเปรียบเสมือนตัวคัดกรองผู้เล่นในการลงแข่งโอลิมปิก
การแข่งขันที่มีเพียงนักเตะต่ำกว่า 23 ปีไม่ใช่จะเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย แต่มันคือการส่งนักเตะที่มีแววได้ลงเล่นในพื้นที่ระดับโลกสำหรับชาติต่าง ๆ จนกระทั่งปี 1996 โอลิมปิกที่สหรัฐอเมริกา พวกเขาได้ทำการยกระดับการแข่งขันฟุตบอลโอลิมปิกโดยกำหนดโควตาให้แต่ละชาติสามารถส่งผู้เล่นคนไหนก็ได้ อายุเท่าไหร่ก็ได้ 3 คนลงเล่นในการแข่งฟุตบอลโอลิมปิก
ฟุตบอลโอลิมปิกปัจจุบันเป็นหนึ่งในกีฬาที่เป็นที่จับตามองที่สุดกีฬาหนึ่งของโอลิมปิก เนื่องด้วยปัจจุบันนักเตะอายุต่ำกว่า 23 ปีจำนวนมากสามารถเทียบเท่านักเตะอายุเกิน 23 ปี ไม่ใช่เพียงชาติมหาอำนาจทางฟุตบอลเท่านั้นที่ต้องการคว้าแชมป์โอลิมปิก แต่ทุกชาติต้องการคว้าแชมป์เช่นกันจึงทำให้การแข่งขันเข้มข้นและมีคุณภาพมากยิ่งไปกว่าเมื่อก่อน
